به دَرشـــاقو تا چَما بالا قسم |
به دَشْ لَقَه تا چینَه کُلّا قسم |
|
به مُردُونگ و زیر جوقْ تا چالکر |
به مُوْلَتـــــَـه تا دَرَّه قیلا قسم |
|
به داشْ درَّه تا تَنگِ تاخْچَه غِلاغ |
به اَسمُردَه تا سینَه زُوْرا قسم |
|
به اُوْچِکْــچِکُو و حسین کاکُلی |
به باغْ گَپَه تا ریشَه مُوْرا قسم |
|
به کُلِنگْ چرخ و کلنگ مَدْقُلی |
به دُمْبُو، به چارَب، به کَنْدا قسم |
|
به دَرَّه دوگولَه، به دره حاموم |
به الوند و دربند و صحرا قسم |
|
به آقُل، به باربَند، به مِنْدالدُنی |
به چالَه چُغُندر، به طِیْلا قسم |
|
به خُنَه بیخینَه، به چیل و به پَکْ |
به تَمَنْ نون و به گَنجا قسم |
|
به او هُرَّه دیدی که تَنْدیر داشت |
اَ لُوْ کُلَّه تا سر دَریجا قسم |
|
به لَپَک، به اُوْجار، به یَتِیْن، به چُن |
به او نیم گوال و قِرارا قسم |
|
به جِرجِق، به لوکَّه، به سیلَه، به وَش |
به آتیشِ چوقِ گولوزا قسم |
|
به نفرین عمَه سکینَه که گفت |
الهی به رو اُوْ، به بَچّا قسم |
|
به چِکْ چِکَه خینی، به لالِمُنی |
به رو تختَه او قدُّ و بالا قسم |
|
به آچَّکْ، به والَک، به سینَه مِزار |
به توغَشَّه تو خُوْ گِرِفتا قسم |
|
که خین شد دل از ای دَغَل بازیا |
اَ تِیْرُن بَگیر تا قیاپا قسم |
|
به ریشِ سفـــیدِ بُزِ بیب خالَم |
به وَرزُوْ سفـــیدَه یداله قسم |
|
به کیسه کَشایِ حامومْ کُنیَه |
که میخُسبَنُن تِلَّه بالا قسم |
|
به او کاکَشــــــــایِ صَرا چالیکر |
که شُوْ نِصْمِ شُوْ میکَشَن کا قسم |
|
به او جوقرویای زِرِنْگُ و چَبوک |
که تا خاســـــــیَه لایِ خَرّا قسم |
|
به پاشنَه خَری که بِرا مَرز کَشی |
میچِپُنَه تو چالَه شُخْما قَسَم |
|
به چِزَّه، به چُرْسَگ، به دُمْبَهگُیی |
به گَزَّک، به ریشه پیشالا قسم |
|
به جُنِ گَونْ زردَه و تول تولو |
به اُوْ زندَگُنی، به بُتّا قسم |
|
به پینَه، به تلخَه، به خَرچاقْکُنَک |
که میچینَن از چالَه جوقا قسم |
|
به سَرگـُــــنْدِلی، کـَــــلَهآسِـــــنْگَرَک |
به کَکِج، به شُوْدَر، به یونْجا قسم |
|
به چَنْگَه میلیچ و به چَنگه غِلاغ |
به شِنْگَه که میخورن در جا قسم |
|
به تِنْدَه چِلاسیدن و شُوْچَرَه |
به اَتل مَتلِ نَنَه آقا قسم |
|
به کِیْفی که میداد آش ترخینَه |
زیرِ کرسی و کُلَّه بالا قسم |
|
به کالَه جوش و آشْلابی و دوغ |
به دوگولَه گوشت و مربا قسم |
|
به کاچْ ماچی و پِرزولَه سیبْ خاکی |
به آشِ زُوُرْدَه، به حلوا قسم |
|
که دارَنْ شَرفْ به تَمُم هَمَشون |
به سوسیس و کالباس و پیتزا قسم |
|
به چوقْ توپَه و دوغ دوغ و به قور |
به قاپ بازی و چُر حِلالا قسم |
|
به جَگَّه، به چَقَّه، به تا دو گُلی |
به قمار، چل گل یامولا قسم |
|
به او چَقّهای که از تِنْدَه خُوْ |
سُییدَه بیدی بید تو لا قسم |
|
به چِلَّه زِمِسُّن، تِلِ چارتاقی |
بَر آفتُوْریّ بالا قَلا قسم |
|
به چوقْ کَرچَکی که چَپّوُق کَردی بید |
پیشَهزا دَدَه خالَه کُبری قسم |
|
به دیدی که از هَرْزُقُلْ سَر چُپوق |
میپیچید به تو دشت و صحرا قسم |
|
به قِرْقِرو بازی، به کَکْ تا خوروس |
به دَپْ دَپْ، به او کوشَه کوشا قسم |
|
به او تاقْتَلَه جُفتُ و او تَر تا خشک |
به پُر تا پیک، گِیُ و پِسّا قسم |
|
به نیشْ کُنْجیت و چالَه چالَه با ریگ |
به خاک پوزَه خوردنِ بَچّا قسم |
|
که والیبال و فوتبال و تنیس |
ارزشی ندارَن، وَرْ ایما قسم |
|
به رسم و رسومات عاروسیا |
که موندَه زِ عهدِ قدیما قسم |
|
به اِذْنی که میسُّنَه نَنَه داماد |
اَ نَنَه عاروسْ با تَمنّا قسم |
|
به شیرْنی خورُنی که از بَعدِ اِذْن |
میگیرَن با شور و غوغا قسم |
|
به عیدُنِهای که داماد میبَرَه |
خونَه نُمزَدِش، شُوْیِ عِیدا قسم |
|
به او هیمَه باری که پاییز میبَرَن |
بِرا عاروسی قوم و خویشا قسم |
|
به آواز زیبای ساز و دُهُل |
خبر میرسَه از لیتیا قسم |
|
دو روز و دو شُوْ پایکوبی و جشن |
خونَه عاروس و دامادا قسم |
|
به سازی که مَشْغُلْمَلی سَر میداد |
جلوی داماد دَم حاموما قسم |
|
به او تُمْبَکی که علیجان میزد |
به وقتِ شباش نِصْمِ شُوْیا قسم |
|
به بازی دِرْ اُوُردَنِ لیتیا |
به اَرباب و نوکر شدنها قسم |
|
به او سبزَه کشمیر آقا مُراد |
به هوشنگ و او قِرّ و تُوْیّا قسم |
|
به او تَکِّلی که میدادن به هم |
به جَم کردنِ پیل خیرْدا قسم |
|
به اِناری که پَرْت میکردْ داماد |
شُوْیِ عاروسی، سَرِ عاروس قسم |
|
به پیل خیردِهای که میرِخْتَن هَمَه |
تو سرْ عاروس و دامادا قسم |
|
به سازی که دَمِ حَنْجَلَه میزدن |
که شد کدخدا دامادِ ایما قسم |
|
شِرافَتْ دارَنْ تفریحاتِ قدیم |
به ای لوس بازیایِ سیما قسم |
|
به مورچینَه و خَرْخُدا و به کَک |
به کَنَه پیسیدَه، به شِشْپا قسم |
|
به ماسلیسَک و بُزْمَک و چُسُنَک |
به خَرِنْــگَــز و به لُتِــیْـنا قسم |
|
به میتَه، به ریجَه، به شِشْ تُقُلی |
به جُنِ هَمَه پَخْچَه کورا قسم |
|
به کَنَه کُیْوُدَه که هِی میمِکَه |
خینِ حِیْوُنانِه تو طِیْلا قسم |
|
به مادْگُوْ که آلَشْ بُریدَه شدَه |
به وَرْزُوْ که میخُسْبَه تو لا قسم |
|
به تا گیوِهای که زِ بَعْدِ عمل |
به ماتَحْتِ خَر زَد مَدآقا قسم |
|
به او قوچ گُداری که پاییزَه روز |
میگیرَن تَگا و قوچا قسم |
|
به او سیرْمَه کوتی که تیشیدَه شد |
به غُرِّشْنَه مَلَه قُرّا قسم |
|
خُ بَسَّه دیَه بِل زِمین اِیْ عظیم |
تونِه به لُنَه دِنْدَه زَردا قسم |
|
که رُباطمرادی جَماعت دیَه |
تِیْرُنی شد از دَم تا پِسا قسم |
|
وَر افتاد دیَه رسمِ عهدِ قدیم |
که رفتن همَه ایلّا اُوُلّا قسم |
عبدالعظیم مجدی، فروردین ۱۳۷۱