کـــــارِت، اگـــــه بـِـــرا خــــــدایَه، ریـــــا نکن او کِشــت و کـــارِتــِه، بـِرا هیچـی، کِلا نکن
اَ بی نُمـــاز هر چی شِنـُــفتی، به دل نگیر با ایٖ جـــــور آدِمــــا خـودتِه هُمـــــپِرا نکن
اَ دردِ گـِـــرُنی، اگــَـه مُردی، به کـــس نگو ایٖ مُشـــت بستــَــتِه، ورِ نامـَــــــرد وا نکن
بَچّــاتْ اگـَه اَ گُسـْـنِیی مُردن، نُطـُــق نکَش تا توغـَــــشَه، تو خُـوْ نگــــرفتی صدا نکن
از بنــــز و کـــاخ و ثــــروتِ میرزا قـُـلی نگو نوقش نـکش، هِنـُـوْشَه نزن، خین به پا نکن
جیــــجَه کبـــاب و مـرغِ مُسـَـمّا و کارتِ تیز بِل باخــــورَن ایٖ زِپـّـــویـا، چـون و چـرا نکن
با نون و دوغ و تَرخیـــنَه، بچـّـاتهِ سیر کــن او تِلَّــــــتِه اسیـــــــر غِـــــذا و خِـــلا نکن
پیلِ حَرُم نبَر به خُـنـَت، چرک و خین نخــور خودْتِه وَرســــه درد و حکـــــــیم و دِوا نکن
هر چی که چیـدی بسِّتَه، روزیت هَمی بیدَه اِنقَدَ سوســــــارِ حرص و طَمـَـــعتِه وِلا نکن
چیشی میگی عظیم، به گوش کی میخُنی مـردم دُمــای پیــــــل و پـَــرَن اِشتـِــوا نکن
شعر از عبدالعظیم مجدی