نوشته‌های همانند
اَمــشـــو دَرای غــصَــه و غــم وایَــه نیــم چِــــکا
دل تو دلــِم به طـَــفــرَه تــَـقـَــلایـَه نیـــم چــــکا
صاب مُردَه دل، نیمیلَه یه مُجّی باخُسبَه چشم
ای قیـــق آسمــــون، او تـــــــه چـــایه نیـــم چکا
از تیــرکه تیــرکه اشک مو باپرس یه نیـــشـکه‌ای
تا خــوب حالیت شه چشــــم مو دریایه نیم چکا
دس گـــــــــــــدایی مـــــــــو درازه و نیــــــــمر سه
او پــــاچیـــــــن وصـــــــا ل تو کــــوتایه نیـــــم چکا
مو خوشـــــــه چیــــن او سوالــــــزرتم، مو گــدایتم
آما کو کــــــــوله پــــاخـــــــویه تو کـــــــایه نیم چکا
از هُـــــــــــره دید آ تیــــــــش عشـــــــقت قِدو شدم
کـــــم محـــــلی تو، تنــــــگله خوشــــــایه نیـم چکا
هــــــم ور نـــــــکن با سیــــــخچه گیــسات الو نزن
آتیــــــش دل، ورای ای حــــــــرفـــــــــایـــه نیم چکا
حســــــــنک جلــــــــــیز وصــــــــالت مـــنم مـــنم
او گرمـــــــک و دو مشــــــته تو پـــــیــدایه نیم چکا
هـــــی چُنـــــدلـی نشستی و ولــــقاره می‌کنی
نیمــــــــگی ای بچــــــه مفــــــلقه آپـــایه نیم چکا
هر چی کــــــه تار کنـــی نیـــمیره ور میگرده هی
پاتـــــوق پخــــــچه دو کــــــــن حلــــــوایه نیم چکا
یـــــه زرده خنــــــــده‌ای، یه نــــــگایی یه غمزه ای
آخـــــه نمـــــــک تو کــــاسه مــــــــــربایه نیـم چکا
خـــب خـــب وخی عظیـــــــــم با ای شــعر گفتنت
بنــد تومــــــون دلنــــــگون ای شــــــعرایه نیم چکا
تاریخ سرودن شعر، خردادماه سال ۱۳۷۳ ، تهران
