خانه / گردشگری / بازمانده‌های باستانی / ما مردم رباط‌مراد، به پیشینه فرهنگی خود می‌بالیم

ما مردم رباط‌مراد، به پیشینه فرهنگی خود می‌بالیم

نام رباط‌مراد آمیخته‌ای از دو واژۀ زیر است:
رباط‌: کاروان‌سرا (اگر چه رباط واژه‌ای تازی است)
مراد: نام نخستین کسی که این کاروانسرا را بر پا نموده است.

به زبان ساده، رباط‌مراد برابر است با کاروانسرای مُراد.

✅  رباط‌مراد، روستایی است با پیشینه‌ای چند ۱۰۰ ساله، در سرزمین باستان و بسیار کهن تیمره.

رباط‌مراد،‌ گذرگاه تیمره

بازمانده‌های (آثار ) باستانی، مانند سنگ‌نگاره‌های تیمره و اَرگ‌های (قلعه) بزرگِ چهار بَر، با درهای آمد و شدِ بزرگ و جداگانه و برج‌های بلندِ نگهبانی در چهار گوشه آن‌ها، گواه آن است که این دیار، راهبردی (استراتیژیک بوده و هست. این جا، کانونِ پیوند (اتصال) سه استانِ اسپهان(اصفهان)، لُرستان و مرکزی است؛ گذرگاه و گلوگاه کاروان‌های بازرگانی، گردشگری و گاه لشکری.

پل رودخانه خشک

نام رباط‌مراد در گذری از زمان به شهکوبه و شهکویه نیز دگر شده‌ است که داستان این نام‌گذاری‌ها را نیز در وبگاه پراکنش خواهیم نمود.

گذرِ این کاروان‌ها و جایدهی آنان در کاروانسراها، فرنود (دلیل) آن گشته که بزرگانِ رباط‌مراد، برای در پناه ماندن از یورش و شبیخون راهزنان، به ساختِ چنین بُرج و باروهایی تلاش ورزند.

آبگیر خندق

با نگرش بر گذر راه‌های بازرگانی از شهرِ هزار سالۀ نَراق (بازار نراق، پیشینۀ چند ۱۰۰ ساله دارد) بدیهی است که دلیجان – محلات – رباط‌مراد – خمین – گلپايگان و خوانسار نیز، دنباله‌ای از این راه هستند. پُلِ باستانی و دیرینۀ رودخانه خُشک نمونه‌ای از آن است. همچنین پیران بزرگوار روستا، ساخت پل سنگی_آهنی رودخانۀ رباط‌مراد در زمان جنگ جهانی دوم و گذر نیروهای انگلیسی از آن را گواه‌اند.

سازه‌های کهن چندسد ساله رباط‌مراد
نخستین گرمابه رباط‌مراد
نمایی از ارگ‌های محمدی‌ها و حیدری‌ها در کناره آبگیر خندق

خوانندگان گرامی!
بی‌گمان، ردِ بازرگانان و گردشگران، بر فرهنگ، آیین‌ها و کار و پیشۀ مردم نمایان است.

از دیرباز، باشندگیِِ (وجود) پیشه‌وران و فروشندگان درستکار، و نیک‌منش، فرنود (دلیل) آن گشته که از روستاهای پیرامون، برای فراهم‌آوری و خرید نیازهای روزمره به رباط‌مراد آیند. برای نمونه می‌توان از آهنگری دودمانِ فرهیختهِ کاوه (چیلینگری) نام برد که پیشینه‌ای، بالای ۱۰۰ سال دارد و نیز این چنین است پیشه بافندگی در دودمان استاد محمودِ کاوه (قالی‌بافی).

خوشنویسی استاد فضل‌الله مجدی روی پرتوهای ارگ‌های کهن رباط‌مراد

آمدن مردمِ دیگر شهرها و روستاها به رباط‌مراد، خود نشان از برتری و برجستگی ویژۀ این مرز و بوم دارد.

فراموش نکنیم باشندگی ارزشمندِ بزرگانی همچون حاج حسین شهکوبه‌ای، شیخ ابراهیم (آشیخ ابراهیم)، حاج ملّا علی، حاج میرزا محمّد، کد خدا مهدی محمدی، استاد مجدی و شیخ محمد محمدی (آشخ مدآقا) در کنارِ پیوند با بازرگانان و گردشگران، همراه با توانایی‌های زمینه‌ایِ مردم، در بالا بودنِ میزانِ فرهنگِ مردمِ گرامی رباط‌مراد، هنایش (تأثیر) داشته است.

نمایی از یکی از کبوترخانه‌های رباط‌مراد
ساخت دروازه‌های چوبی و چفت‌های آهنی در رباط‌مراد
ابزارهای کشاورزی ساخت درودگران بومی
ساخت ابزارهای خرمنکوبی(چُن) به دستان درودگران و آهنگران بومی
سازه‌های دستی
سازه‌های سفالی

در پایان یادآور است که به کار بردن واژۀ مردمِ با فرهنگ رباط‌مراد، به پشتوانه همین پیشینهِ ارزشمند است و بر ماست که این فرهنگ و پیشینۀ ارزشمند که دسترنج نیاکان ماست را پاس داریم و ارج نهیم و همچنان به دنبال پیشرفت آن و به دست آوردن جایگاه‌های بالا در زمینه‌های دانش، فرهنگ، کار و درآمد، پاسداشت خانواده و… باشیم.

به امید روزهایی بهتر

نکته: فرتور(عکس)های این نوشتار،‌ به دستان مهربانان محمود عبدالهی، قدرت‌اله مجدی، احمد محمدی و مهدی محمدی گرفته شده است.

نویسندگان: حسن ختایی و مهدی محمدی

درباره @abinmehr

دوباره بررسی نمایید

جشنواره گُرد به کوه

جشنواره جهانگـُرد این جشنواره رویکردی است نوین در برگزاری آیین کهن «گـُرد به کوه» که …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

قالب وردپرس خرید هاست