نوشته‌های همانند
رباطمرادی‌‌های قدیم هم بر اساس آداب و رسوم و عرف زمانه‌ی خود به سبک خاصّی لباس می‌پوشیدند که ما در ادامه‌ی مطلب به تفکیک زن و مرد آن‌ها را در یادها زنده می‌کنیم و برای نسل جدید نیز معرفی می‌نماییم.
پوشاک بومی زنان در رباطمراد قدیم عبارت بودند از:
سرپوش‌ها: چارقد ( نوعی روسری)
تن پوش‌ها: پیرهن، پاچین ( نوعی، پیراهن بلند زنانه)، تُمان (شلوار)، تمان قری (نوعی دامن)
پاپوش‌ها: اُرُسی (نوعی کفش چرمی)
پارچه های نخی ، پنبه‌ای و پارچه‌های چیت، تترون، پیت و پارچه‌های گلدار، عمده پارچه‌های مصرفی در دوخت البسه محلی زنان بوده است. در دوخت پوشاک زنانه عمدتاً سعی میشده از رنگ‌های روشن، سفید، آبی، قهوه‌ای و سرمه‌ای استفاده گردد.
پوشاک بومی مردان در رباطمراد قدیم عبارت بودند از:
سرپوش‌ها: کلاه نمدی یا چیده‌ای
تن پوش‌ها: پیرهن، قبا یا آلخلق ( نوعی بالا پوش )، کت، تمان قدکی (نوعی شلوار)، شال قدکی (شال کمر) و جلیقه.
برای دوخت البسه محلّی مردان، از پارچه های چیت و پارچه های نخی و پنبه‌ای استفاده میشده است.
پوشاک مردان عمدتاً در رنگ‌های سفید، قهوه‌ای، سرمه‌ای و مشکی تهیه میشده است.
پاپوش‌ها: گیوه و کفش های چرمی.
پوشاک بومی ویژه کار:
پوشاک بومی ویژه‌ی کار زنان: پیرهن نان پزی، شبیه به قدک برای پخت نان استفاده میشده است.
پوشاک بومی ویژه‌ی کار مردان: کُلیجه و عبانمد، پوشاک ویژه مردان در زمستان کپنگ و شال یا پوشاک ویژه چوپانان در زمستان عبانمد و کپنگ از نمد تهیه می‌شدند.
ناگفته نماند امروزه دیگر خبری از این نوع پوشاک وجود ندارد و فقط به ندرت بر تن برخی سالمندان می‌توان این پوشاک را یافت.
