نوشته‌های همانند
عزاداری سالار شهیدان در رباطمراد، معمولاً دارای یک روال خاص می‌باشد. هیئت‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی از شب‌های ابتدایی ماه محرم تشکیل می‌شود و هر چه به سمت روزهای تاسوعا و عاشورا نزدیک می‌شویم با حضور مهاجرین روستا، پررنگتر می‌شود.
عصر روز هشتم ماه محرم، هیئت سینه‌زنی حضرت علی‌اصغر و هیئت زنجیرزنی تشکیل و طبق یک رسم دیرینه به سمت امامزاده ابراهیم واقع در شهرستان گلپایگان حرکت می‌کنند تا در کنار سایر هیئت‌ها در این امامزاده به سوگ سیدالشهدا بنشینند.
در روز تاسوعا و عاشورا علاوه بر شب‌ها هم عزاداری برگزار می‌گردد. عصر روز تاسوعا، هیئت‌های حضرت علی‌اصغر، سینه‌زنی و زنجیرزنی برای حضور در مراسم نذر روستای میان‌رودان به این روستا رفته و در آن جا عزاداری می‌نمایند.
غروب تاسوعا، نخل قدیمی روستا که از سمبل‌های محرم است، از جایگاهش در مسجد پیامبر اکرم(ص) طی مراسم خاص سینه‌زنی خودش، به روبروی مسجد امام حسن(ع) منتقل می‌گردد.
صبح عاشورا پس از پوشاندن نخل با پارچه‌های مخصوص، هیئت‌های مختلف گرد هم آمده و پس از استقبال از هیئت سینه‌زنی روستای میان‌رودان به سمت مسجد جامع و سپس زمین بزرگ ورزشگاه روستا حرکت می‌نمایند و مراسم عزاداری با شکوه خاصی برگزار می‌شود.
سپس جهت برگزاری مراسم نماز ظهر عاشورا و تعذیه‌خوانی مجدداً همین مسیر را برگشته و به سمت میدان عاشورا راهی می‌شوند.
پس از مراسم آتش‌زدن خیمه‌ها، جمعیّت جهت صرف نذری به مساجد پیامبر اکرم(ص) و جامع می‌روند.
شام غریبان هم با شکوه خاصّی در مسجد برگزار می‌گردد.
«حسین بیشتر از آب، تشنه‌ی لبیک بود، افسوس که به جای افکارش زخم‌هایش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی‌آبی جلوه دادند.»
(دکتر شریعتی)
